Litli reiði maðurinn

Sturla Böðvarsson, sem aldrei hefur verið eitt eða neitt í stjórnmálum, hreytir ömurlegum orðaflaumi framan í þjóðina. En þegar hann sjálfur lítur yfir galauðan stjórnmálaferill sinn, er ekkert annað eftir en beiskja og reiði, sem hann þarf greinilega að fá útrás fyrir.

Deildu hart í þingsal

Athugasemdir

[corvus corax, 5.3.2009 kl. 18:58]

Sammála, Sturla Böðvarsson hefur alla tíð verið bölvuð liðleskja og viljalaust verkfæri í höndum Dabba drulluhala og Björns skaufhala Bjarnasonar. Það er nákvæmlega engin eftirsjá í Sturlu, frekar fögnuður hjartans að losna við svona smápúka eins og hann.

[hilmar jónsson, 5.3.2009 kl. 19:30]

Það verður seint sagt að fas og yfirbragð Sturlu-nar hafi einkennst af humanisma

[Rúnar Þór Þórarinsson, 5.3.2009 kl. 19:47]

Hugsið ykkur hvað þetta hlýtur samt að vera niðrudrepandi fyrir karlangann.

Þarna sat hann árum saman í herrasæti fyrir ofan þá sem voru að kokka hamfarasúpuna í púltinu fyrir framan hann, eflaust oft hlakkandi yfir því hvað auðvelt var að skella skollaeyrum við gagnrýni samhliða því að vefja Framsókn um fingur sér (eða skulum við segja, að þræða hana aftanfrá) og verða svo vitni að því þegar allar þínar hugsjónir og draumar reyndust vera... tja, ógeðsleg vitleysa?

Hann á aldrei eftir að jafna sig á þessu.

[Kjartan Emilsson (IP-tala skráð) 5.3.2009 kl. 19:47]

Ég las fyrirsögnina og hugsaði "nú, einhverjum hefur þá brugðið við að heyra þetta orðbragð úr fjármálaráðherra þjóðarinnar í ræðustóli á Alþingi".

En neeeei. Það er sum sé Sturla Böðvarsson sem að mati þessa bloggara "hreytir ömurlegum orðaflaumi framan í þjóðina"! Það var þá feitt!

Hvað segir þú þá um þennan kurteisa flaum?

- "lágkúrulegasta og fyrirlitlegasta sem ég hef séð íslenskan stjórnmálamann lengi reyna"

- "Þetta eru ómagaorð" (minna má það nú ekki vera en að kalla þingmanninn ómaga!)

- "lýsi sérstakri skömm minni á því að Sturla Böðvarsson, háttvirtur þingmaður og fyrrverandi forseti Alþingis, skuli leyfa sér" (já LEYFA sér, hvorki meira né minna!)

- "bætti við að hann lýsti skömm sinni á þessum málflutningi" (já, það var sko ekki komið nægilega skýrt fram fyrr í saurorðaflaumi ráðherrans)

- "algerlega óboðlegur óhróður" (og bíddu, það er meira)

- "ósannur og ómaklegur og óviðeigandi órhróður, sem er háttvirtum þingmanni til sérstakrar skammar" (og hér lét háttvirtur ráðherrann lokið málefnalegri ræðu sinni, rauður og titrandi af bræði)

Staðreyndin er einfaldlega þessi: Vinstri stjórnmálamenn þola alls ekki að þeim sé andmælt. Svo einfalt er það. Ef einhver leyfir sér að TJÁ aðra skoðun sína en þeim er þóknanleg, þá fara þeir gjörsamlega af hjörunum. Tjúllast. Þetta sannaði litli reiði sköllótti maðurinn á Alþingi í dag.

[Rúnar Þór Þórarinsson, 5.3.2009 kl. 19:48]

"...allar HANS hugsjónir..." vildi ég sagt hafa - Ég biðst andláts.

[Hlédís, 6.3.2009 kl. 06:24]

Háttvirtur hægrimaður sem kallar þið Emil!  Þingmaður sem ekkert gagn gerir ER ómagi á okkur sem greiðum laun þingmanna.